شاعرانه‌های بی تویی شعر نیست پنجره‌های رو به دیوار است! مرضیه عطایی «ارغوان»  

  خوشا به حال باد که رقصان میان بادگیر هر چقدر دلش بخواهد برای تو ترانه می‌سراید   مرضیه عطایی «ارغوان»

  با تو شاعرترم لابه‌لای چین‌های دامنم پر از پروانه‌های رنگی‌ست از تمام روزهای عمرم از تمام دیروزها عاشق‌ترم   مرضیه عطایی «ارغوان»

  گاهی برای تنها یک واژه می‌شود مُرد برای یک واژه می‌شود زنده شد من آزموده‌ام واژه‌ها رسالت دارند پیامبران مهربانی‌اند این قدیسان وقتی بر لب‌های قدسیِ تو جاری می‌شوند مرضیه عطایی «ارغوان»