تهران شلوغ را دوست نداشتم. پیش از داستان کرونا معمولا اردیبهشت ماه، به بهانه‌ی نمایشگاه کتاب، یک روزه به تهران می‌رفتم و بر می‌گشتم. گاهی صبح ساعت ۵ یا ۶ با هواپیما می‌رفتم و شب از ترمینال آرژانتین به شیراز یا اصفهان بر می‌گشتم. شلوغی تهران کلافه‌ام می‌کرد، امروز اما از فکر خالی شدن تهران، از تصور خلوت شدن خیابان‌های شلوغ تهران دلم ترکید. از اینکه به شلوغی های تهران غر می‌زدم غمگین شدم. از خودم رنجیدم.

الان شلوغ‌ترین و پر ازدحام‌ترین تهران را می‌خواهم.

مرضیه عطایی «ارغوان»