این تنهایی یک گنج است. گنجی که هر چه زمان می‌گذرد برای من قیمتی‌تر می‌شود. مهم نیست آدم‌ها کجای این داستان هستند، حباب تنهایی من آن‌قدر غنی هست که تمام مرا اغنا کند. نمی‌شود همه‌چیز را با آدم‌ها و درجمع

واژه‌ی”زهرمار” بیان کننده‌ی یک حس مثبت قوی‌ست که هیچ واژه‌ای نمی‌تواند با آن همپوشانی معنایی داشته باشد و جایگزین آن شود.خیلی از دوستانم مشتاق شنیدن این کلمه از زبان من هستند. گاهی حتی برای شنیدن این واژه از زبان من

من فقط می‌نشینم کنار پنجره، آفتاب می‌چینم. می‌تابم به پنجره نور می‌خندد. چپیدم توی اتاق تا جای خودم را نجات بدهم. تصویر تو پشت قاب تنهایی ست، در قلب آینه است. آتش گرفته چشمانم. می‌گرید جاده، راه طولانی ست.  

اگر به گذشته برمی‌گشتم… اگر به گذشته برمی‌گشتم خیلی از آدم‌ها را جدی نمی‌گرفتم. اگر به گذشته برمی‌گشتم به خیلی از آدم‌ها فرصت دوباره نمی‌دادم. اگر به گذشته برمی‌گشتم، خیلی از فرصت‌هایم را با بعضی از آدم‌ها حرام نمی‌کردم. اگر