فرزندانت را مهربان و محکم در آغوش بگیر . اینها نورسته ترین ، معصوم ترین و زیباترین عاشقان تواند . آنچه به تو بخشیده اند تنها جان نیست ، جوانی و جسارت است ، زیبایی ست، آرزوهای دور و امیدهای روشن است .
تمام شور آنها با خاک تو می آمیزد .  زیبایی آنها با تو عجین می شود و تو روز به روز زیباتر و خواستنی تر می شوی وطن !
تنها ذره ای از صبوری خودت را به مادرانشان ببخش …

مرضیه عطایی”ارغوان”