روزانه نویسی (۳)

من فقط می‌نشینم کنار پنجره، آفتاب می‌چینم.

می‌تابم به پنجره نور می‌خندد.

چپیدم توی اتاق تا جای خودم را نجات بدهم.

تصویر تو پشت قاب تنهایی ست، در قلب آینه است. آتش گرفته چشمانم.

می‌گرید جاده، راه طولانی ست.

 

به اشتراک بگذارید
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در linkedin
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *