امروز بین زمزمه‌ی یاداشت‌های عباس معروفی، به یاد «نارنجی» افتادم. حیف است که عباس معروفی بخوابد و «نارنجی» تمام شب‌های تاریخ را هم تاب بیاورد، او را نبیند.
«نارنجی» دیگر شعر تازه ندارد. خنده‌ی مستانه‌اش هم که در  بادها گم شد.
کسی به فکر دلتنگی بزرگ « نارنجی» هست؟
حیف است که «نارنجی» فقط خواب عاشقانه‌های عباس معروفی را ببیند
کسی می‌داند که این دنیا
با میلیارد میلیارد آدم
حالا برای «نارنجی» چقدرخالی و پوچ است؟

مرضیه عطایی «ارغوان»

• مرضیه عطایی«ارغوان»