آب آتش گرفته از عطشم مثل باران بر این

  بسترِ نیلوفرِ آغوشِ او محرابم lست ناصح از

چشمم که فقط محو تماشا شده است در قعر

  بدجور عطش را به دل انداخته ای با

طوفانی ام و دستخوش رویایت زخمی شده ام به

  ویران شده‌ام، خانه‌ات آباد ای عشق زخمی شده‌ام،

  بعد از تو دیگر شعر بازاری ندارد هذیانِ

  آتش گرفته دامن شعرم عجیب نیست تطهیر می

  دل که از دریا بریدی، قلب ماهی‌ها تپید

در حالت خوش قلم انگیز چشم تو مصلوب شد