بدون تو غریب‌ترم. خیلی غریب. گاهی با زبان

  گاهی احساس می‌کنم دیگر کلمه ندارم که به

  درچشم‌هایت یک آبادی کوچک است دور اما امن

🔹تناسخ شاعرانه همینطور که طبق عادت همیشگی زیر دوش

  عمق دلتنگی من بر جان واژه‌ها پیداست هیوا.

  🌀قصه‌های بلند پراند از لحظه‌های پوچ تو قصه‌ی

حالا تمام طیف‌های رنگ آبی، زندگی مرا تسخیر کرده

چه مرگمه نمی‌دونم. همه‌ش توی فکر روزمرگی‌های توام، که

مایک خاطره‌ی خوشی ازعشق ندارد. می‌ترسد. مضطرب است. ٱخرین

آهوی شکاری   تهمینه زیر نور مهتاب، از میان