درحالیکه تمام فضا غم و استرس بود، اما ته

همینطور که طبق عادت همیشگی زیر دوش مدیتیشن می‌کردم

همین که کوچه خالی شد، نگاه تو ترسید. من

✔داستانک شماره‌ی هفتاد و نه 🔹جزیره‌ی مخوف تنهایی… صدای

آن سال‌ها که خوزستان بودیم، مسجدسلیمان در خانه های

مستاجر فروغ خانم بودن، درهمان یک سال و هفت

دیگر عاشقش نیستم. انگار هیچ خاطره‌ای هم از او

همیشه عاشق گل آفتابگردان بوده‌ام. ازهمان  کودکی که باغچه‌ی

حدود ده سال پیش، در دورانی که دخترم دنا