اصلا داستانِ نوشتن با تمام داستان‌ها فرق دارد. وقتی مثل یک چشمه می‌جوشد، هیچ نیرویی جلودارش نیست. شفای تمام دردهای تنهایی‌ست. دنیای بزرگ نوشتن با هیچ دنیایی قابل مقایسه نیست. فقط همان یک قلم، یادداشت‌های صبحگاهی، همان صفحات صبحگاهی را بگیر ، تا سپید و غزل و داستانک.در هر هیأتی که بیاید ثبت جاودانه‌هاست.لذت‌بخش‌ترین مونس تنهایی‌ست. کافی‌ست طعم آن‌را بچشی، رهاش نمی‌کنی.
#مرضیه_عطایی_اغوان
آخرین دیدگاه‌ها