یک حس مشترک بین همه‌ی ماست و این حس مشترک ما را به هم نزدیک تر کرده است، بی آنکه یکدیگر را بشناسیم و هیچ اطلاعاتی از هم داشته باشیم. پیش از این هرگز چنین حسی را تجربه نکرده بودم. این هم هدف بودن بی‌اندازه انگیزه بخش و انرژی زاست. از طرفی دردها و زخم ها هم برای تمام ماست. هیچکس تنها نیست. تمام رنج‌های راه بر دوش تک تک ماست بی آنکه در موردش صحبت کنیم در لحظه های ما جریان دارد چه در موردش بنویسیم چه ننویسیم. این نور امید کنج دل ما همچنان هست. قدردان شجاعت تمام شما هستیم و امیدوار فرداهای بهتر و بهتر برای سرزمینی که تاریخش پر از شمایان است.
زنده باد ایران
زنده باد آزادی!

مرضیه عطایی”ارغوان”

#زن_زندگی_آزادی